تلویزیون ها جزء وسایل خانگی گران قیمت محسوب نمی شوند.اما با این وجود از لحاظ قیمت ، می توان تلویزیون ها را به دسته های متمایزی تقسیم کرد.راهنمای حاضر قصد دارد تا مجموعه خواسته ها و رویاهایمان را با واقعیت حساب بانکیمان هماهنگ کند.
آنالوگ
تلویزیون های آنالوگ قادر به نشان دادن تصاویر و برنامه های HDTV نیستند.این گونه تلویزیون ها فقط می توانند تصاویر با کیفیت استاندارد را که شامل برنامه های تلویزیونی معمولی ، تلویزیون ها کابلی و کانال های ماهواره ای می شود پخش کنند.این تلویزیون ها از فن آوری هایی چون کابل دیجیتال، Direct TV و Network Dish پشتیبانی می کنند.
دیجیتال
عنوان تلویزیون دیجیتال به طور کلی به انواع EDTV,SDTV و HDTVgh اطلاق می شود.
SDTV
به تلویزیون های با کیفیت استاندارد(Standard Definition) گفته می شود که در اصل تلویزیون های آنالوگ مجهز به یک تیونر ATSC داخلی هستند که به آنها امکان دریافت و پخش برنامه های تلویزیون دیجیتال را می دهد.در واقع این گونه از تلویزیون ها امکان پخش همه نوع تصاویر را دارند.اما مسلما برنامه های HDTV با آن کیفیت و جزئیاتی که در یک HDTV واقعی دیده می شود، در آنها مشاهده نخواهد شد.
EDTV
نام آنها مخفف عبارت Enhanced Definition TV به مفهوم تلویزیون های با کیفیت بهبود یافته است و معمولا دسته ای از تلویزیون ها می باشند که قادر به پخش سیگنال های HDTV هستند اما آنها را در حد کیفیت واقعی و اصلیشان نشان نمی دهند. این نوع تلویزیون ها شامل تلویزیون ها پلاسما و رزولوشن 480*852 پیکسل می شود.
HDTV
تلویزیون های با کیفیت بالا (High Definition ) هستند که امکان پخش تصاویر تلویزیونی استاندارد را هم دارند.ضمن اینکه از امکان اسکن پیشرفته فیلم های DVD و پخش سیگنال های HDTV برخوردارند.این دسته متداول ترین رایج ترین تلویزیون های دیجیتال محسوب می شوند.تقریبا همه تلویزیون های پلاسما، LCD ها و تلویزیون های باریک را می توان جزء HDTV ها به حساب آورد.
اشاره به تلویزیون هایی دارد که فاقد هر نوع تیونر داخلی هستند، اما می توان با به کار گیری تیونر های خارجی ( از جمله تیونر ها ماهواره ای HD و تیونر های کابلی) از آنها به عنوان تلویزیون استفاده کرد.
پلاسما، به وسیله احتراق و گرما سه رنگ اصلی را تولید می کند که این تکنولوژی دارای ضعف از جمله گرم شدن دستگاه و کم شدن عمر آن را می باشد.
LCD، با جریان کریستال مایع باعث تولید نور و در نهایت تصویر می شود که تا امروز بهترین نوع از دستگاهها به شمار می رود که دارا بودن عمر بالا و تصویر بهتر از مزیت های LCD است.عمر پلاسما حدود 40 هزار ساعت و LCD حدود 70 هزار ساعت است.لازم به توضیح است که اگر بزرگی صفحه تصویر برایتان مهم است ، پیشنهاد ما پلاسما می باشد.ولی اگر کیفیت و شفافیت تصویر برایتان مهم است LCD توصیه می شود.
صفحه گسترده ها و 4:3
امروزه تلویزیون ها از لحاظ ابعاد صفحه در دو شکل عرضه می شوند متداول ترین این دو حالت معروف به 4:3 اس که مفهوم آن این است که صفحه تلویزیون به ازای هر سه اینچ ارتفاع ، چهار اینچ عرض دارد.حتی ممکن است بسیاری از فیلم هایی که شما در تلویزیون های صفحه گسترده (Wide screen) یا 16:9 مشاهده می کنید از این قاعده پیروی کنند.
در حال حاضر تقریبا همه تلویزیون هایی که امکان نمایش با کیفیت بالا را دارند ، از نوع صفحه گشترده هستند.
با این اوصاف، پیشنهاد می کنیم اندازه تلویزیونی که خریداری می کنید کمتر از 26 اینچ نباشد.علت این پیشنهاد معلوم است حالت گسترده مناسب ترین حالت برای HDTV ها است. ضمن اینکه قرار استHDTV ها تلویزیون های آینده دنیا باشند.در صورت داشتن یک تلویزیون صفحه گشترده می توانید با بهترین و عالی ترین کیفیت ممکن فیلم های سینمایی را تماشا کنید.مسابقات زنده ورزشی را دنبال کنید و بهترین تئاتر ها و جنگ های تلویزیونی را ببینید.
فاصله مشاهده از صفحه گسترده ها
تلویزیون های صفحه گسترده شامل انواعی می شود که فیلم های DVD و HDTV را با کیفیتی بالاتر از انواع معم.ل نمایش می دهند و به شما اجازه می دهند به تلویزیون نزدیکتر شوید و تجربه ای عمیق تر و واقعی تر را هنگام مشاهده تصاویر داشته باشید.با داشتن این نوع تلویزیون ها می توانید در فاصله 5/1 برابری از عرض صفحه نمایش بنشینید در حالی که کیفیت تصاویر مشاهده شده افت محسوسی نداشته باشد.از سوی دیگر اگر دورتر از 3 برابر عرض صفحه نمایش قرار بگیرید، احتمال دارد که نتوانید از به قدر کافی از تجربه مشاهده عمیق تصاویر بهره مند شوید.
کیفیت HDTV ها
کیفیت تصویر یا همان رزولوشن (Resolution) علت اصلی برتری و مورد توجه قرار دادن HDTV ها است.برنامه های با کیفیت استاندارد (SD) که امروزه مشاهده می کنیم، حداکثر 480 خط مرئی است در حالی که HDTV ها تا 1080 خط هم کیفیت دارند.تصاویر تلویزیونی HDTV نسبت به تلویزیون های عادی - که حاشیه زیادی هم در بالا و پایین دارند - از وضوح و روشنی مطلوب تری برخوردار است. این مساله خصوصا در تلویزیون های بزرگتر بارز است.
تلویزیون ها در دو سطح کیفیت ارائه می شوند 1080i و 720p.
720p که یک زیر قالب (sub format) متداول برای HDTV می باشد هر فریم را ر اندازه ی 1280 پیکسل در عرض و 720 پیکسل در ارتفاع و با روش high progressive اسکن می کند.در صورتی که 1080i هر فریم را اندازه 1920 پیکسل در عرض و 1080 پیکسل در ارتفاع با روش High With Interlace اسکن می کند.البته لزوما یکی از این دو سطح بهتر از دیگری نیست.1080i دارای خطوط و پیکسل های بیشتری است، در حالی که 720p دارای امکان اسکن پیشرفته تصاویر است که منجر به ارائه تصاویری صاف تر با وضوح بیشتر در هنگام حرکت تصویر می شود.
فرمت دیگری که به تازگی رواج پیدا کرده است 1080p است که کیفیت فوق العاده 1080i را وام گرفته و با اسکن پیشرفته و تصاویر صاف 720p ادغام می کند.کیفیت 1080p واقعی را فقط با دیسک های Full HD,HD DVD,BLUe- ray و بازی های پیشرفته کنونی می توان مشاهده کرد.هیچ کدام از شبکه های بزرگ امروزی دنیا نمی توانند ادعای پخش فرمت 1080p را داشته باشند.
تلویزیون معمولی در HDTV : بسیاری از افراد پس از خرید HDTV برای نخستین بار ، از مشاهده تصاویر تلویزیون اظهار نارضایتی می کنند. علت آن است که انها تا پیش از این به جای کانال های HDTV ، کانال های با کیفیت استاندارد را تماشا می کرده اند. واقعیت این است که تصاویر شبکه های معمولثی داخلی در HDTV می تواند بسیار بد به نظر بیاید خصوصا در مقایسه با برنامه هایی که با کیفیت بالا عرضه و پخش می شوند.HDTV ها بزرگتر و روشن تر از تلویزیون های استاندارد قدیمی هستند لذا جزئیات و اشکالات تصاویر کانال های استاندارد را با وضوح بیشتری عیان می کنند.البته بعضی از HDTV ها این امکان را دارند که فیلم ها و تصاویر کیفیت پاین را تا حدی بهینه کنند. با این حال باز هم هیچ تلویزیون HD نمی تواند این گونه تصاویر را همانند خود تلویزیون های معمولی نشان دهد.
DVD و HDTV
تلویزیون های HD قادرند فیلم های DVD کیفیت بالا را با کیفیت عالی نمایش دهند.اکثر دی وی دی پلیر ها ( و تمام پخش کننده های Blu-ray و HD DVD) مجهز به برنامه پردازشی تبدیل قالب و اندازه فیلم ها هستند که به طور پیش فرض برای تبدیل DVD ها به رزولوشن بالا طراحی شده اند.این قابلیت پردازش تبدیلی،در اغلب موارد بسیار سودمند و تاثیر گذار است.
آینده HDTV ها
در صورت خرید یک HDTV، دست کم خیالتان از این بابت راحت خواهد بود که تا چند سال آینده ، تلویزیونتان از مد نخواهد افتاد.هر ساله فن آوری های تازه و جدیدی به عرصه ظهور می رسند. با این حال بی شک هیچکدام از آنها در حد و بزرگی تغییر نسل تلویزیون های SD به HD نخواهد بود(حداقل تا مدتها).تقریبا تمام HDTV های موجود کنونی دارای ورودی HDMI هستندکه امکان بهره وری از استاندارد های محافظت شده در برابر کپی بیشتری را فراهم می سازد و امکانات تلویزیون را بسیار گسترده تر می کنند.
قابلیت های اصلی و امکانات ارتباطی
برای خرید یک تلویزیون جدید،قابلیت های اضافی و، ورودی ها و حتی سیستم صوتی،موارد اند که بایستی مورد توجه خاص قرار گیرند.اکثر تولید کنندگان، با راه اندازی خط تولید هر مدل جدید و ورود آن به بازار، سر و صدا و تبلیغات فراوانی درباره قابلیت های جدید و جالب آن راه می اندازند.راهنمای حاضر به شما کمک می کند تا با دیدی بازتر، تشخیص دهید هر یک از مدل های پر سر و صدا آیا به راستی امکانات و قابلیت های مورد نظر شما را دارد یا خیر.
تصویر در تصویر(PIP)
از طریق امکان PIP می توانید برنامه یا کانالی ثانویه را در قالب یک پنجره کوچکدر گوشه صفحه مشاهده کنید. در مدل های پیشرفته تر امکان تغییر اندازه این پنجره یا تغییر مکان دادن آن در روی صفحه نیز وجود دارد. در ضمن می توان آنها را به صورت یک یا چند تصویر ثابت و یا عکس در آورد یا اینکه به سادگی صفحه نمایش را به دو قسمت مساوی تقسیم و دو برنامه مختلف را از تلویزیون تماشا کرد.به حالت اخیر " تصویر بیرون تصویر " یا POP می گویند.
کاستی ها:
یک نکته منفی درباره قابلیت " تصویر در تصویر وجود دارد اگر از یک تیونر خارجی - مثل تلویزیون کابلی یا گیرنده ماهواره ای - استفاده کنید در هر لحظه امکان مشاهده فقط یک تصویر از آنها را خواهید داشت اما با هم امکان مشاهده تصاویر ویدیویی VHS یا DVD را خواهید داشت.
حتی اگر تلویزیونتان دو تیونر PIP هم داشته باشد. باز هم امکان مشاهده و استفاده همزمان از دو تیونر خارجی را نخواهید داشت مگر اینکه دستگاه خارجی نیز امکان پشتیبانی از PIP دو تیونره را داشته باشد.
کنترل از راه دور همه کاره:
بسیاری از تلویزیون های کنونی همراه با یک ریموت کنترل همه کاره عرضه می شوند که امکان کنترل بسیاری از ادوات صوتی و تصویری را به صاحب دستگاه می دهند.
بسیاری از این کنترل ها به سادگی با گیرنده ماهواره یا تلویزیون کابلی ارتباط برقرار می کنند و حتی توسط بسیاری از آنها می توان پخش کننده های VCR و DVD ها و سایر ادوات صوتی وتصویری مانند بلندگو ها را کنترل کرد. اگر عادت به تماشای فیلم در تاریکی دارید ،حتما کنترل از راه دوری را انتخاب کنید که دارای نور پس زمینه یا دکمه های درخشان باشد.
کاستی ها:
باید دانست هیچ کنترل همه کاره ای قادر به کنترل هر دستگاهی نیست.بعضی از انها توانایی کنترل وسایل ساخته شده توسط برند سازنده تلویزیون را دارند تعدادی از آنها نیز با فهرستی از کد ها برنامه ریزی می شوند و اگر این کد ها با دستگاهی نخواند، کنترل کار نخواهد کرد.البته دستگاههایی هم هستند که می توان طوری تنظیمشان کرد که کد مادون قرمز ریموت های دیگر را هم قبول کنند و بدین ترتیب می توان با هر ریموتی ، کنترلشان کرد.
صدای تلویزیون
تقریبا همه تلویزیون هایی که امروزه وارد بازار می شوند، دارای بخش ورودی استریو و بلندگوی استریو هستند.تلویزیون هایی که 5 وات یا بیشتر توان برای هر کانال آنها در نظر گرفته شده باشد، دارای سیستم صوتی قابل قبولی هستند که به مدد بلندگو های پشت سری بیننده، صدای واقعی تری زا فراهم می کنند.
کاستی ها:
با این حال، بی شک سیستم صوتی هیچ تلویزیونی قابل رقابت با سیستم های صوتی مخصوص و مستقل نیست.بنابراین هر چقدر هم که تلویزیون شما از توان بالا و سیستم صوتی فراگیر هم زمان برخوردار باشد.باز هم باید برای رسیدن به حداکثر کارایی و بهره وری، به دنبال خرید یک سیستم صوتی سینمای خانگی باشید.در صورت داشتن چنین سیستمی ، تازه می توانید بفهمید صدای تلویزیونتان در چه حد است!
قابلیت های اضافی تیونر
شامل قابلیت هایی همانند حالت جستجو در کانال ها، ایجاد فهرست کانالهای مورد علاقه و امکانات دیگری بسته بهنوع تیونر تلویزیون می شود و باعث بالا رفتن راحتی کار با تلویزیون می گردد.
کاستی ها:
باز هم مشکل این است که بسیاری از ما به جز خود تلویزیون، از تلویزیون کابلی و ماهواره ای هم استفاده می کنیم.در صورتی که شما جزء این دسته باشید، امکانات و قابلیت های اضافی تیونر تلویزیونتان اغلب بدون استفاده خواهد ماند.
وسایل جانبی
محافظ برق
به شما توصیه می کنیم حالا که تلویزیونی را با قیمت گزافی خریداری کرده اید،با یک محافظ برق در برابر نوسانات الکتریکی بیمه اش کنید. این حرف ها را هم باور نکنید که یک محافظ بهتر و گرانتر می تواند کیفیت تصویری تلویزیون را بهبود ببخشد.مدلی زا انتخاب کرده و بخرید که دارای ورودی و خروجی به تعداد کافی برای تلویزیون و رسیور و ... باشد.
مبلمان
بسیاری از کارخانجات سازنده ،همراه با تلویزیون های بزرگ و حجیم خود، استند ها و پایه هایی را هم عرضه می کنند.این وسایل معمولا استقرار و جا سازی تلویزیون را بسیار راحت تر و مناسب تر می شازند.دست کم دیگر نگران این نخواهید بود که ایا پایه تلویزیون با ان متناسب و سازگار است یا نه. یا اینکه ارتفاع آن برای تماشا از روی مبل یا تخت مناسب است یا خیر.
منبع : کالا یاب دیجیتال از گروه جی اس ام
مهدی موسوی یکی از مدیران بانه پدیا است.قبلا در مورد تکنولوژی در سایتهای مختلفی می نوشت اما اکنون بیشتر به برنامه نویسی و طراحی نرم افزار مشغول است.از سال 90 در شرکت ژیار سافت به کار مشغول است.
لیست پست های مهدی موسوی